زنان از روحی لطیف برخوردارند و مسائل عاطفی ـ خصوصاً جریانی مانند واقعه‌ی عاشورا ـ بر ایشان تحمیل ناپذیر است. اما زنان حاضر در کربلا با وجود شهادت نزدیکان خویش، نه تنها خود پایدار و استوار مانده‌اند، بلکه دیگران را نیز در این راه دلداری داده‌اند.
زینب کبری سلام‌الله‌علیها زمانی که از شهادت علی اکبر با خبر شد، درحالی که صدا می‌زد:« وا حبیباه، و ابن أخاه، وا علیّاه، ای محبوب دلم، ای پسر برادرم، ای علی جان!» برای دلداری حسین علیه‌السّلام به استقبال او شتافت.
همین زینب، هنگامی که اسرا را از کنار بدن‌های مطهر شهدا عبور دادند، امام سجاد علیه‌السّلام را دید که با مشاهده‌ی این منظره‌ی دلخراش و رها کردن بدن‌ها در بیابان، بسیار منقلب شده بود، نزد او آمد و صدا زد: این چه حالت است در تو می‌بینم ای یادگار جدّ و پدر و برادران، به خدا قسم که این عهد از طرف خدا به جدّ و پدرت بود…!

صفحات: 1· 2