مسلم است که کربلا نه تنها خالص ترین جبهه ی تاریخ، بلکه خلوص محض است. هیچ جبهه ای از نظرخلوص نه در صحنه ی جنگ بدر،نه در جنگ احد،نه در طول تاریخ، به خلوص جبهه ی عاشورا نمی رسد و روایات ما نیز به این مطلب تاکید دارد. تمام احتیاط های اباعبدالله علیه السلام برای آن بود که صحنه ای به وسعت تاریخ و به عمق انسانیّت برای همه ی انسان ها بنا کنند تا هر کس به اندازه ی همّت خود از آن بهره بگیرد، و هر انسانی وقتی به کربلا نظر میکند، بی بهره نباشد، و هر کس مطلوب و گمشده ی حقیقی خود را در آن جا بیابد.

وقتی دقت کنید می بینید در آن صحنه نه آنچنان بی احتیاطی به معنای بی باکی است و نه ترس به معنای تغییر مواضع؛ اگر کربلا را تلاش و مبارزه یک عدّه آدم نترس جسور و بی باک که از هیچ چیز نمی ترسند و دشمن شان را لجن مال می کنند و هیچ احتیاط و قیدی هم ندارند، معنا کردید، این کربلا نیست. اگر کربلا را کار یک عدّه آدم هایی که نگران عطش و اسارت بچّه هایشان هستند معنی کردید این هم کربلا نیست،

پس کربلا کدام است؟؟ کربلا نه ترس است و نه بی باکی و فهمیدن چنین کربلایی بسیار سخت و دشوار است.

دیده شده در کتاب: کربلا مبارزه با پوچی ها،اصغر طاهر زاده، ص 111.